Τα αντικείμενα μαγείας και η σημασία τους

Τα πιο σημαντικά εργαλεία του βωμού, εκτός βέβαια από τον ίδιο το βωμό,


που μπορεί να είναι από ένα μικρό τραπεζάκι έως ένα ιδιαίτερο δωμάτιο αποκλειστικά γι' αυτό το σκοπό, είναι:


Στιλέτο:


Αν και παραδοσιακά η λαβή του είναι συνήθως μαύρη, αυτό που έχει σημασία


είναι να ταιριάζει με το προσωπικό σου στυλ. Η λεπίδα πρέπει να είναι αιχμηρή και από


τις δυο πλευρές και να είναι φτιαγμένη από μέταλλο, καθώς συμβολίζει τη δύναμη που


παίρνουμε στα χέρια μας όταν εργαζόμαστε με τη μαγεία.


Το στιλέτο χρησιμοποιείται κυρίως για να κατευθύνει την ενέργεια στον μαγικό κύκλο και


θεωρείται ότι δεν πρέπει ποτέ να αγγίξει αίμα, εκτός από του κατόχου του.


Συμβολίζει την αρσενική αρχή της θεότητας. Ανάλογα με την παράδοση μπορεί να σχετίζεται


με το στοιχείο του Αέρα και την Ανατολή (η προσωπική μου άποψη) ή με το στοιχείο της Φωτιάς και το Νότο.




-------


Το αθάμι


όπως το ονόμαζαν οι παλιές- είναι ένα μικρό μαχαίρι που οι μάγισσες το χρησιμοποιούσαν συχνά


στα ξόρκια και τα δεσίματα. Αυτό το μαχαίρι φτιαχνόταν από τη μάγισσα στη γέμιση του φεγγαριού.


Το αθάμι ήταν μαχαίρι διαφορετικό στη χρήση και στη μορφή από το κοπίδι του Δαυίδ.


Το κοπίδι του Δαυίδ είχε τη δύναμη να κόβει τους δεσμούς ανάμεσα σους ανθρώπους.


Το αθάμι είχε μια γενικότερη χρήση. Ήταν το μαχαίρι που χρησιμοποιούσαν οι μάγισσες σε κάθε είδους μαγική εργασία.
Με αυτό το μαχαίρι έκοβαν και μάζευαν τα βοτάνια, χάραζαν τα κεριά και τα κουκλάκια με τα σύμβολα


και τα ονόματα (εκτός αν ήταν για χωρισμό, οπότε χρησιμοποιούσαν το κοπίδι του Δαυίδ).


Με το αθάμι έκοβαν τις ρίζες και έσκαβαν το χώμα για να κρύψουν τα δεσίματα.
Το αθάμι έπρεπε να φτιαχτεί με τη γέμιση και πριν κυκλώσει το φεγγάρι.


Το λεπίδι καμωνόταν από καθαρό ασήμι και δενόταν με μαύρη λαβή.


Στην επόμενη πανσέληνο η μάγισσα έβγαζε στο φως της Σελήνης το αθάμι και το βουτούσε στα νερά της Γης.


Στις θάλασσες και τις πηγές. Το πρώτο κόψιμο που έπρεπε να κάνει το αθάμι για να «ζωντανέψει» ήταν το χέρι της μάγισσας.


Με την άκρη του μαχαιριού τρυπούσε απαλά το δάχτυλό της και άφηνε να στάξουν μερικές σταγόνες από το αίμα της πάνω στο λεπίδι.
Με αυτόν τον τρόπο ξύπναγε τη δύναμη του μαχαιριού και το έδενε με την ενέργεια και την επιθυμία της.


Το τύλιγε έπειτα σε μαύρο βελούδο και σε κάθε πανσέληνο το άφηνε να καθρεφτίσει το φως του φεγγαριού στην λεπίδα του.
Με το μαχαίρι αυτό μάζευε τα βότανα και έκοβε τα κλαριά από τα δέντρα για να χρησιμοποιήσει στα ξόρκια της.


Με το αθάμι έκανε τα «ξεσταυρώματα» για να διώξει τα «εμποδίσματα από το δεμένο»


Συχνά το άλειφαν με υγρό μόσχο ή το θυμιάτιζαν με μαύρο για να το καθαρίσουν και να μεγαλώσουν τη δύναμή του.


Πριν χαράξουν τα κουκλάκια για τα ερωτικά δεσίματα βουτούσαν το κοπίδι σε εσθίρ και έπειτα


έγραφαν τα ονόματα των εραστών πάνω στα κεριά με τη μύτη του.


Για προστασία η μάγισσα έγραφε πάνω στη λεπίδα του το όνομά της και τα ονόματα των ατόμων που ήθελε να προστατεύσει.


Τα έγραφε με κόκκινο μελάνι και έπειτα το έμπηγε στο χώμα, μπροστά στο κατώφλι της,


για να εμποδίσει το κακό να περάσει την πόρτα της. Έτσι πίστευαν πως το κακό «θα κοπεί στα δυο» πάνω στο αθάμι.






Ραβδί:


Παραδοσιακά πρέπει να είναι φτιαγμένο από ξύλο, αν και τώρα κυκλοφορούν πολλά ραβδιά


από μέταλλο, κρύσταλλο ή άλλα υλικά. Το καλύτερο είναι να το φτιάξει ο κάτοχός του πηγαίνοντας


σε ένα δάσος και επιλέγοντας ένα πεσμένο ξύλο ή ζητώντας την άδεια κάποιου δέντρου να κόψει ένα κλαδί του.


Εννοείται ότι στη δεύτερη περίπτωση πρέπει να περιμένουμε την άδεια και να αφήσουμε κατόπιν κάποιο δώρο


στο δέντρο μαζί με τις ευχαριστίες μας, όπως κάποιον ημιπολύτιμο λίθο ή βότανο ή κέρμα που θα θάψουμε


στη βάση του δέντρου. Στην περίπτωση που το αγοράσει πρέπει να είναι καινούργιο και αχρησιμοποίητο.


Το ραβδί μπορεί να έχει επάνω του οτιδήποτε όπως λίθους, κρυστάλλους, φτερά, χαραγμένα σύμβολα


όπως ρούνες και ότι νιώθει ο κάτοχος του ότι είναι καλό να έχει το ραβδί του.


Το παραδοσιακό μέγεθος του ραβδιού είναι η απόσταση από τον αγκώνα του κατόχου του


μέχρι την άκρη του τεντωμένου μεσαίου δακτύλου. Το ραβδί, ανάλογα με την παράδοση,


σχετίζεται με το στοιχείο της Φωτιάς και το Νότο (η προσωπική μου άποψη) ή με το στοιχείο του Αέρα και την Ανατολή.






Δισκοπότηρο:


Το δισκοπότηρο μπορεί να έχει οποιοδήποτε σχήμα ή μέγεθος και χρησιμοποιείται


για την προσφορά σπονδών στις θεές και στους θεούς ή για άλλη τελετουργική χρήση.


Υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να το χρησιμοποιήσουν και εκτός βωμού, αλλά το καλύτερο είναι να φυλάγεται


για την ιδιαίτερη χρήση του μέσα σε τελετή από σεβασμό προς αυτή τη χρήση. Συμβολίζει τη θηλυκή αρχή της θεότητας.


Το δισκοπότηρο σχετίζεται με το στοιχείο του Νερού και τη Δύση και συνήθως φιλοξενεί κρασί,


χυμούς ή ακόμα καλύτερα χυμό από κόκκινα σταφύλια χωρίς αλκοόλ, όπως συνήθιζαν να προσφέρουν οι πρόγονοί μας.






Πεντάλφα:


Είναι παραδοσιακά ένας πλατύς δίσκος από μέταλλο, ξύλο ή, ακόμα καλύτερα, πέτρα.


Είναι ένα εργαλείο προστασίας που για άλλους σχετίζεται με το στοιχείο της Γης και το Βορά και για άλλους


με το πέμπτο στοιχείο ή Πνεύμα ή Ακάσα και με το Κέντρο του κύκλου. Χρησιμοποιείται και σαν σημείο δύναμης


για την φόρτιση τελετουργικών ή μαγικών εν γένει αντικειμένων. Πολλοί τοποθετούν την πεντάλφα στο Βορά,


ενώ άλλοι αντιστοιχούν στο βορά κρυστάλλους ή τρύπιες πέτρες, αγαπημένες στη Θεά, και τοποθετούν την πεντάλφα


στο κέντρο του βωμού (ανήκω στη δεύτερη κατηγορία).


---






- Χύτρα:


Η χύτρα, απαραίτητη στην Κέλτικη μαγεία, αντιπροσωπεύει το στοιχείο του νερού


και συνδέεται με την ανάμειξη και την μεταμόρφωση. Μέσα της μπορούν να τελεστούν ξόρκια διαφόρων ειδών,


ενώ γεμάτη νερό μπορεί να χρησιμεύσει σαν εργαλείο μαντείας.


Το καλύτερο και πιο παραδοσιακό υλικό για την χύτρα είναι ο μαύρος χυτοσίδηρος και παραδοσιακά πρέπει


να στηρίζεται σε τρία πόδια με το άνοιγμά της μικρότερο από το πλατύτερο τμήμα της.


Η χύτρα είναι ένα σύμβολο της Θεάς, της θηλυκής ουσίας της γονιμότητας, και είναι ιερή σε ορισμένες θεές


όπως η Κερίντουεν της Κέλτικης παράδοσης.


Από τα πιο συνηθισμένα αντικείμενα που σχετίζονται με τη Μάγισσα, είναι η χύτρα.


Σύμφωνα με τον Μπράϊαν Μπράντστον, συγγραφέα του βιβλίου "Οι χαμένοι θεοί της Αγγλίας",


οι τρεις Αδελφές στον Μάκμπεθ του Σαίξπηρ είναι και πάλι οι μοίρες, μόνο που στην περίπτωσή τους,


στη θέση της λίμνης ή του πηγαδιού, υπάρχει μία χύτρα.
Ο Σκοτ Κάνινγκχαμ, στο βιβλίο του "Αλήθεια για τη Μαγεία" ορίζει τη χύτρα σαν ένα σιδερένιο δοχείο με τρία πόδια


και με διάμετρο στο άνοιγμα, μικρότερη από αυτήν που έχει στο πλατύτερο σημείο της.


Το σκεύος αυτό στο οποίο είναι πιθανό μια απλή γριά, να παρασκεύαζε κάποτε τα μαντζούνια της,


έχει πολύ παλιά ιστορία, που διατηρείται ακέραιη στα παραμύθια της Ευρώπης.


Υπάρχει λ.χ. η χύτρα του Σέριντγουεν, μια σταγόνα από το περιεχόμενο της οποίας έδινε δυνάμεις Μάγου


στον νεαρό ήρωα Ταλιέζιν. Στο Mabinogion, ένα από τα μεγάλα μυθικά έπη της μεσαιωνικής Βρετανίας,


δύο γίγαντες πολεμιστές φέρνουν στη χώρα μία χύτρα από την Ιρλανδία.


Το υλικό που περιέχει μπορεί και ξαναδίνει ζωή στους πολεμιστές που σκοτώθηκαν στην μάχη.


Στην ιστορία του Κάλχουτς και Όουαν, ο όμορφος και γενναιόδωρος βασιλιάς Αρθούρος βοηθά με τους ιππότες του


τον Κάλχουτς να αποκτήσει μια μαγική χύτρα, που ανήκει στον θαλαμηπόλο του βασιλιά της Ιρλανδίας.


Υπάρχει ακόμη, η χύτρα του Ντύρνουχ, ένας από τους λεγόμενους 13 Μαγικούς Θησαυρούς της Βρετανίας.


Στη Γουίκα, η χύτρα είναι το σύμβολο της Αναγέννησης.










- Σκούπα:


Η σκούπα χρησιμοποιείται κυρίως για να καθαρίζει ενεργειακά την τελετουργική περιοχή


πριν από την τελετή (από το κέντρο και προς τα έξω κυκλικά και δεξιόστροφα απομακρύνοντας την αρνητικότητα),


καθώς και σε γαμήλιες τελετές των wiccans (όταν βέβαια δεν πετάει).


Πίσω από την πόρτα προστατεύει το σπίτι από αρνητικές ενέργειες.


Παραδοσιακά το κοντάρι της είναι από μελιά με φούντα από κλαδάκια σημύδας που δένονται με λεπτά κομμάτια ιτιάς.


Λόγω της κατασκευής της είναι μάλλον στρογγυλή παρά πεπλατυσμένη.


Αν και θεωρείται περισσότερο αρσενικό εργαλείο λόγω του σχήματος της, εμπεριέχει και θηλυκά στοιχεία λόγω της σημύδας.


Σύμφωνα με την παράδοση, η σκούπα αυτή φτιαχνόταν από τρία διαφορετικά ξύλα -


το σάρωθρο από σημύδα, το ραβδί από φλαμουριά και το σκοινί με το οποίο είναι δεμένα μεταξύ τους, από ιτιά.


Στη λαογραφία της Ευρώπης, η φλαμουριά είναι πολύ συχνά το "Δέντρο του Κόσμου".


Η Ιτιά, με τη σειρά της, συσχετίζεται με την αλλαγή που είναι γνωστή ως θάνατος:


μέχρι και στον 19ο αιώνα ήταν πολλοί αυτοί που καρφίτσωναν κλαδάκια ιτιάς στα πένθιμα ρούχα τους,


σαν σύμβολα του θανάτου. Το άνθισμα της σημύδας, τέλος, σηματοδοτούσε την αρχή της χρονιάς για τον γεωργό


και αντιπροσώπευε την αναγέννηση της φύσης.
Η παραδοσιακή σκούπα της Μάγισσας είναι λοιπόν είναι μία παραβολή για τον κύκλο της Γέννησης


και του Θανάτου και της Αναγέννησης. Αν όμως κοιτάξει κάποιος κανείς βαθιά, ανακαλύπτει ότι το νόημα


και ο συμβολισμός της φτάνουν πολύ μακριά.
Πιστεύεται ότι κάποτε οι Μάγισσες ίππευαν τις σκούπες τους σαν άλογα, και πηδούσαν πάνω από χωράφια με καλαμπόκι ή σιτάρι:


όσο πιο ψηλά κατάφερναν να φτάσουν, τόσο πιο πολύ θα ψήλωνε η σοδιά. Σήμερα η Σκούπα της Μάγισσας,


που λέγεται και Bessom (φρόκαλο), χρησιμοποιείται συμβολικά για τον καθαρισμό του Μαγικού Κύκλου των Μαγισσών.
Πρέπει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με μία κατάθεση που έδωσε στα 1662 η Ίζαμπελ Γκόουντι,


η περιβόητη Μάγισσα από τη Σκωτία, στη θέση της σκούπας οι Μάγισσες μπορούσαν να χρησιμοποιούν οτιδήποτε:


"Για να πετάξουμε ήταν αρκετό να πάρουμε ένα τυχαίο κλαδί ή φυτό, να το καβαλήσουμε και να πούμε τρεις φορές τα μαγικά λόγια".


Το όργανο αυτό, είτε ίδιο, όπως το κλαδί, είτε πλατύ σαν την σκούπα, είναι διχαλωτό,


όπως το δείχνει μια γκραβούρα τυπωμένη στα 1489, είναι το απόλυτο σύμβολο του Μάγου, του Θαυματοποιού, του Σαμάνου.










- Θυμιατήρι:


Απαραίτητο για την καύση θυμιαμάτων σε κάρβουνο.


Σχετίζεται με το στοιχείο της Φωτιάς και το Νότο, αν και βρίσκεται συνήθως στην Ανατολή.






- Κουδούνι:


Αρκετοί wiccans χρησιμοποιούν το κουδούνι στις τελετές για να καλέσουν τα στοιχειακά


ή τους φύλακες των Παρατηρητηρίων ή για να τρομάξουν και να απομακρύνουν "κακά" πνεύματα,


λόγω της δύναμης που έχουν οι δονήσεις. Συνήθως το χτυπάμε τρεις φορές για κάθε κάλεσμα


και πρέπει να επιλεγεί προσεκτικά για τον ήχο του. Είναι θηλυκό σύμβολο και στην πόρτα ή στα ντουλάπια φυλάει το σπίτι.






- Μπολίν (μαχαίρι):


Είναι συνήθως ένα απλό μαχαίρι με λευκή λαβή που χρησιμοποιείται παραδοσιακά


για φυσικό κόψιμο βοτάνων ή κορδονιών ή άλλων συστατικών, για σκάλισμα συμβόλων πάνω σε κεριά ή ξύλο κλπ.


και γενικά για όλες τις πρακτικές εργασίες, για τις οποίες δε θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το στιλέτο.


Αρκετοί στο χρησιμοποιούν μόνο μέσα στο μαγικό κύκλο, ενώ άλλοι και έξω από αυτόν.






- Βιβλίο Σκιών:


Είναι ένα σημαντικό αντικείμενο της Τέχνης, όπου καταγράφουμε όλα όσα σχετίζονται με τη μαγεία μας:


τελετές, ξόρκια, σκέψεις, εμπνεύσεις, πληροφορίες, εμπειρίες κλπ. Μπορεί να είναι χειρόγραφο και να βρίσκεται


πάνω στο βωμό ή να είναι ακόμα και ένα μεγάλο αρχείο στον υπολογιστή μας.






- Σκήπτρο:


Παραδοσιακά πρέπει να είναι φτιαγμένο από ξύλο και, αν είναι δυνατόν, από τον κάτοχο του.


Είναι σαν το ραβδί μόνο που είναι πολύ μεγαλύτερο, τουλάχιστον στο ύψος των ώμων του κατόχου του


και τόσο χοντρό όσο μπορούμε να το κρατήσουμε άνετα. Πρέπει να κοπεί στην αύξηση του φεγγαριού κ


αι να στεγνώσει σε θερμοκρασία δωματίου. Το σκήπτρο είναι συνδυασμός ραβδιού και στιλέτου και έτσι συμβολίζει


τη μαγική γνώση αλλά και το δικαίωμα της επίκλησης θεοτήτων και δυνάμεων.






- Σπαθί:


Όπως και το σκήπτρο χρησιμοποιείται για επικλήσεις, αλλά όχι συχνά.


Το μέγεθος και το σχέδιο του είναι προσωπικό θέμα, αρκεί να μπορεί να χρησιμοποιηθεί.


Επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να κρατηθεί για αρκετή ώρα, είναι καλό να μην είναι πολύ βαρύ.






- Ρόμπα:


Η τελετουργική ρόμπα μπορεί να βοηθήσει πολύ στην αλλαγή της συναίσθησης


και στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος για την τελετή. Χρησιμοποιείται μόνο μέσα σε μαγική τελετή


και κυρίως μέσα στον μαγικό κύκλο. Αν και το καλύτερο, ιδιαίτερα για όσους εργάζονται μοναχικά,


είναι να το κάνουν γυμνοί, η ρόμπα είναι η επόμενη καλύτερη εναλλακτική.


Το χρώμα μπορεί να έχει σχέση με την παράδοση που ανήκει κάποιος ή με την ιδιαίτερη προτίμηση του κατόχου της.


Μια τελετουργική ρόμπα μπορεί να είναι πολύ απλή έως πολύ περίπλοκη και διακοσμημένη.


Ένας μάγος ή μάγισσα μπορεί να έχει περισσότερες από μια ρόμπες σε διάφορα χρώματα


για να τις χρησιμοποιεί ανάλογα με την περίπτωση.






- Κεριά:


Τα κεριά σχετίζονται με την Φωτιά και τον Αέρα και χρησιμοποιούνται για να δίνουν ενέργεια στο βωμό και στον κύκλο,


για να τον φωτίζουν, για ξόρκια και για κάθε σχεδόν μαγική εργασία.


Στην μαγεία των κεριών είναι πολύ σημαντικό το χρώμα και λιγότερο το άρωμα τους.






- Βότανα και Έλαια:


Καίγονται κατά τη διάρκεια μιας τελετής ή ενός ξορκιού ή γίνονται συστατικά του ξορκιού


ή τα έλαια χρησιμοποιούνται για το ντύσιμο κεριών ή για το άλειμμα τελετουργικών εργαλείων


ή του σώματος του μάγου ή της μάγισσας. Σαν φυτά τα βότανα μπορεί να προσφερθούν στις θεές ή στους θεούς που τα προτιμούν.


Γενικότερα τα βότανα σχετίζονται με το στοιχείο της Γης.


Το λάδι από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιείται τόσο σα μέσο μαγείας όσο και σαν μέσο καθαγιασμού.


Με τις ιδιότητες που έχει σα σύμβολο καθιέρωσης, αφιέρωσης, γονιμότητας, χρησιμοποιήθηκε στην μαγεία,


και με τις ιδιότητες του χρίσματος, της πνευματικής φώτισης, του ελέους, της χάρης του Θεού και απονομής σοφίας,


χρησιμοποιήθηκε στην ιερουργία (ανώτατη μορφή μαγείας).
Το λάδι από ελιά επίσης σύμβολο της αθανασίας της καρποφορίας και γαμήλιο έμβλημα που μεταδίδει γονιμότητα


και αφθονία χρησιμοποιήθηκε για ερωτική μαγεία. Συμβολίζει τον ιερό γάμο και τη σταθερότητα.






-To Λιβάνι:


Είναι ένα από τα αρχαιότερα και περισσότερο διαδεδομένο μαγικό βοτάνι.


Ήταν από ανεκαθεν ανεκτίμητος βοηθός για τις Μάγισσες κ τους Μάγους, αφού δεν υπάρχει μαγική τελετουργία ή πράξη


που δεν επωφελείται από το Λιβάνι. Είναι το σύμβολο της Προσευχής, της Κατάνυξης και της Πίστης.


Οι καπνοί του οι λευκοί που ανεβαίνουν συμβολίζουν τις προσευχές που ανεβαίνουν στον ουρανό.


Μπορεί να απομακρύνει δαίμονες, φαντάσματα και άλλα παρόμοια. Είναι ένα βοτάνι εξαγνιστικό και προστατευτικό.


Οι Παλαιοί Μάγοι/ Μάγισσες χρησιμοποιούσαν το λιβάνι για να εξαγνίσουν τα σύνεργα τους από κάθε αρνητική ενέργεια


άλλα και από την ενέργεια των προηγούμενων μαγικών πράξεων τους.
Η μυρωδιά του είναι μεθυστική και βοηθά στη χαλάρωση του νου.


Μας βοηθαει να μπούμε σε μια κατάσταση πνευματικής και σωματικής χαλάρωσης, δίνοντας παράλληλα σήμα


στο ασυνείδητο μας ότι θα προβούμε σε μαγική τελετή. Όταν λέει κάπνιζαν οι καπνοί του λιβανιού,


έρχονταν οι αγγελικές δυνάμεις και περίμεναν να ακούσουν τα λόγια του Μάγου ή της Μάγισσας.


Να μεταφέρουν τα λόγια στους ουρανούς και να πραγματοποιήσουν κάθε επιθυμία άλλα και να προστατευόσουν από το κακό.
Υπάρχουν πολλά μαγικά ξόρκια που απασχολούν το λιβάνι.


Μερικά είναι για παράδειγμα Θυμίαμα για το Νέο Σπίτι, Εξαγνισμός Σπιτιού, Ερωτικό Λιβάνι, Οραματικό Λιβάνι κ.α.
Το αιθέριο έλαιο έχει τη δύναμη να εξαγνίζει την ψυχή και το σώμα.


Μπορεί να σβήσει τις αμαρτίες και να διώξει κάθε αρνητικότητα.


Γι'αυτο το χρησιμοποιούσαν στις τελετές μύησης των Νεοφώτιστων Μάγων και Μαγισσών.
Οι κρέμα από λιβάνι μπορεί και αναζωογονεί και το πιο γερασμένο δέρμα.










- Πέτρες και κρύσταλλοι:


Χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις ιδιότητες τους σε ξόρκια, είναι καλοί αγωγοί της μαγικής ενέργειας


και βοηθούν σε θεραπευτικές εργασίες. Ένας κρύσταλλος είναι πιο αποτελεσματικός όταν βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται


στη φυσική του μορφή, ενώ διαφοροποιούνται κάποιες ιδιότητες του όταν γυαλίζεται ή περνά κάποιου είδους επεξεργασία.


Οι πέτρες που βρίσκουμε τυχαία μπορεί να έχουν πολλή μεγάλη μαγική αξία για αυτόν που θα τις βρει,


ακριβώς γιατί επικοινωνούν μαζί του άσχετα από το αν αυτή η επικοινωνία είναι συνειδητή


και από την πλευρά του ανθρώπου. Όλες οι πέτρες και οι κρύσταλλοι ανήκουν στο στοιχείο της Γης,

αν και οι ιδιότητες μερικών μπορεί να τις συνταιριάζουν και με άλλα στοιχεία.

http://psixikafenomena.blogspot.gr/2011/02/blog-post_7786.html